Dla zatrudnionego można zawrzeć umowę o prowadzenie PPK tylko, jeśli podlega obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym z tytułu wskazanego w ustawie o PPK. Po zawarciu tej umowy nie ma już znaczenia zmiana tytułu do ubezpieczeń.

Umowę o prowadzenie PPK, która powoduje, że dana osoba staje się uczestnikiem PPK, można zawrzeć tylko dla „osoby zatrudnionej” w rozumieniu ustawy o pracowniczych planach kapitałowych. „Osobą zatrudnioną” są nie tylko osoby zatrudnione na podstawie stosunku pracy (z wyjątkiem m.in. młodocianych), ale także np. zleceniobiorcy, podlegający z tytułu tego zlecenia obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym.

Po „zapisaniu” do PPK zmiana sytuacji

Od podlegania obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym z jednego z tytułów wymienionych w ustawie o PPK zależy tylko „zapisanie” danej osoby do PPK. 

Jeżeli po zawarciu dla niej umowy o prowadzenie PPK zmieni się jej tytuł do ubezpieczeń, w związku z czym nie będzie już „osobą zatrudnioną” w rozumieniu ustawy o PPK, nie będzie to miało wpływu na jej status uczestnika PPK.

Przykładowo, osoba „zapisana” do PPK jako pracownik nie przestanie być uczestnikiem PPK, jeśli - po zawarciu dla niej przez pracodawcę umowy o prowadzenie PPK – stosunek pracy zostanie rozwiązany i ten uczestnik PPK zostanie zatrudniony u swego dotychczasowego pracodawcy na podstawie umowy zlecenia, z której będzie podlegał dobrowolnie ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym. 

Wpłaty do PPK od każdego wynagrodzenia

Także przy naliczaniu wpłat do PPK ważne jest tylko to, czy wypłacana kwota jest wynagrodzeniem w rozumieniu ustawy o PPK. W definicji wynagrodzenia, tak jak w definicji uczestnika PPK, nie zawarto katalogu tytułów do ubezpieczeń emerytalnego i rentowych oraz nie ma rozróżnienia na podleganie tym ubezpieczeniom dobrowolnie albo obowiązkowo.

Wpłaty do PPK trzeba więc obliczyć i pobrać np. z wynagrodzenia zleceniobiorcy, który z tytułu wykonywania tego zlecenia podlega dobrowolnie ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym. 

(ap)