Wynika to z art. 16 ust. 1 zdanie drugie ustawy o PPK. Podmiot zatrudniający zawiera umowę o prowadzenie PPK w imieniu i na rzecz osoby zatrudnionej - w terminie wskazanym w art. 16 ust. 1 ustawy o PPK - chyba, że osoba zatrudniona zadeklaruje przed upływem tego terminu niedokonywanie wpłat do PPK, na podstawie deklaracji, złożonej w formie pisemnej podmiotowi zatrudniającemu, albo przestanie być w stosunku do tego podmiotu osobą zatrudnioną. Do deklaracji, o których mowa powyżej, przepis art. 23 stosuje się odpowiednio. W przypadku osób zatrudnionych, które nie zostały „zapisane” do PPK (nie zawarto w ich imieniu i na ich rzecz umowy o prowadzenie PPK, gdyż złożyły podmiotowi zatrudniającemu deklarację o niedokonywaniu wpłat do PPK) odpowiednie zastosowanie ma zatem cały art. 23 ustawy o PPK, dot. m.in. tzw. autozapisu. Jest to stanowisko uzgodnione z Komisją Nadzoru Finansowego. 

 

W świetle powyższego, z art. 23 ust. 5 ustawy o PPK wynika obowiązek poinformowania przez podmiot zatrudniający, co 4 lata, w terminie do ostatniego dnia lutego danego roku, osoby zatrudnionej, która złożyła deklarację o rezygnacji z dokonywania wpłat do PPK o ponownym dokonywaniu wpłat za tę osobę zgodnie z ust. 6, zaś z ust. 6 wynika obowiązek podmiotu zatrudniającego, co 4 lata, od 1 kwietnia, dokonywania wpłat za osobę zatrudnioną, o której mowa w ust. 2, chyba że osoba ta ponownie zrezygnuje z dokonywania wpłat do PPK, składając podmiotowi zatrudniającemu deklarację, o której mowa w ust. 2. Oznacza to m.in., że złożona przez osobą zatrudnioną do końca lutego 2023 roku deklaracja niedokonywania wpłat do PPK przestanie obowiązywać od marca 2023 roku, w związku z czym dokonywanie wpłat do PPK za osobę zatrudnioną wymaga uprzedniego zawarcia w imieniu tej osoby i na jej rzecz umowy o prowadzenie PPK, a następnie obliczania i pobierania wpłat do PPK od wypłacanego jej wynagrodzenia oraz dokonywania tych wpłat do PPK, chyba że osoba ta ponownie zadeklaruje niedokonywanie wpłat do PPK.