Kwotę wolną od potrąceń należy ustalać w oparciu o art. 87[1] kodeksu pracy. Zgodnie z tym przepisem od wartości minimalnego wynagrodzenia ustalanego na podstawie odrębnych przepisów odlicza się składki na ubezpieczenia społeczne, zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz wpłaty dokonywane do pracowniczego planu kapitałowego, jeżeli pracownik nie zrezygnował z ich dokonywania. Chodzi tu o odliczenie faktycznie obowiązującej wartości procentowej wpłat do PPK finansowanych przez pracownika, zarówno w części obowiązkowej (wpłata podstawowa), jak i dobrowolnej (wpłata dodatkowa), liczonej od minimalnego wynagrodzenia za pracę.

 

W przypadku umów cywilnoprawnych należy pamiętać, że w myśl art. 833 § 2[1] kodeksu postępowania cywilnego, art. 87 i art. 87[1] kodeksu pracy stosuje się odpowiednio do wszystkich świadczeń powtarzających się, których celem jest zapewnienie utrzymania albo stanowiących jedyne źródło dochodu dłużnika będącego osobą fizyczną.