Uczestnik PPK może wypłacić do 25% środków ze swojego rachunku PPK w przypadku poważnego zachorowania - swojego, małżonka lub dziecka. Otrzymuje wówczas środki bez pomniejszeń i nie zwraca ich do PPK. 

Uczestnik PPK może skorzystać z wypłaty z tytułu poważnego zachorowania niezależnie od swojego wieku – zarówno gdy ma mniej niż 60 lat, jak i gdy ukończył 60 lat i rozpoczął wypłatę środków ze swojego rachunku PPK. Bez znaczenia jest także wiek małżonka uczestnika PPK. Natomiast, aby można było skorzystać z wypłaty z tytułu poważnego zachorowania dziecka, nie może być ono pełnoletnie. Dzieckiem, w rozumieniu ustawy o PPK, jest dziecko własne uczestnika PPK, dziecko jego małżonka, dziecko przysposobione przez uczestnika PPK lub jego małżonka, a także dziecko, w sprawie którego toczy się z wniosku uczestnika PPK lub jego małżonka postępowanie o przysposobienie, lub dziecko, nad którym uczestnik PPK lub jego małżonek sprawuje opiekę. 

Tylko schorzenie wskazane w ustawie

Definicja poważnego zachorowania zawarta jest w ustawie o PPK. Z wypłaty z PPK - na zasadach przewidzianych dla poważnego zachorowania - nie można skorzystać w przypadku choroby, która nie jest objęta tą definicją. Nie ma natomiast znaczenia to, kiedy powstało poważne zachorowanie - mogło ono powstać także przed datą „zapisania” uczestnika do PPK, ale musi istnieć w czasie ubiegania się o wypłatę.

Ważne!
Poważnym zachorowaniem jest: 

• całkowita niezdolność do pracy, ustalona w formie orzeczenia przez lekarza orzecznika lub komisję lekarską ZUS na okres co najmniej 2 lat;

• umiarkowany lub znaczny stopień niepełnosprawności, ustalony w formie orzeczenia przez zespół do spraw orzekania o niepełnosprawności na okres co najmniej 2 lat;

• niepełnosprawność osoby, która nie ukończyła 16 lat, ustalona w formie orzeczenia przez zespół do spraw orzekania o niepełnosprawności;

• zdiagnozowanie u osoby dorosłej jednej z następujących jednostek chorobowych: amputacja kończyny, bakteryjne zapalenie mózgu lub opon mózgowo-rdzeniowych, wirusowe zapalenie mózgu, choroba Alzheimera, choroba Leśniowskiego-Crohna, choroba neuronu ruchowego (stwardnienie zanikowe boczne), choroba Parkinsona, dystrofia mięśniowa, gruźlica, niewydolność nerek, stwardnienie rozsiane, choroba wywołana przez ludzki wirus upośledzenia odporności (HIV), kardiomiopatia, nowotwór złośliwy, toczeń trzewny układowy, udar mózgu, utrata mowy, słuchu lub wzroku, wrzodziejące zapalenie jelita grubego lub zawał serca;

• zdiagnozowanie u dziecka jednej z następujących jednostek chorobowych: poliomyelitis (choroba Heinego-Medina), zapalenie opon mózgowych, zapalenie mózgu, anemia aplastyczna, przewlekłe aktywne zapalenie wątroby, padaczka, gorączka reumatyczna, nabyta przewlekła choroba serca, porażenie (paraliż), utrata wzroku, głuchota (utrata słuchu), potransfuzyjne zakażenie wirusem HIV, schyłkowa niewydolność nerek, tężec, cukrzyca, łagodny guz mózgu, przeszczepienie narządów, zabieg rekonstrukcyjny zastawek, zabieg rekonstrukcyjny aorty lub nowotwór złośliwy.

Wniosek do instytucji finansowej

Wniosek o wypłatę z tytułu poważnego zachorowania składa do instytucji finansowej uczestnik PPK – nie może zrobić tego np. małżonek uczestnika, nawet gdy poważne zachorowanie dotyczy tego małżonka. Do wniosku o wypłatę należy dołączyć odpowiednie orzeczenie albo zaświadczenie lekarza medycyny. 

Uczestnik PPK może wypłacić do 25% środków ze swojego rachunku PPK z tytułu jednego poważnego zachorowania jednej osoby - przykładowo, jeżeli wypłaci 25% środków z tytułu swojego nowotworu złośliwego, będzie mógł później wypłacić 25% środków z tytułu swojego zawału serca lub 25% środków z tytułu zawału serca małżonka. 

W zależności od wniosku uczestnika PPK, wypłata nastąpi jednorazowo albo w ratach. Wypłata jednorazowa, a w przypadku wypłaty w ratach - pierwsza rata, zostaną dokonane w terminie nie dłuższym niż 14 dni od dnia złożenia wniosku przez uczestnika PPK. Uczestnik PPK otrzyma środki bez pomniejszeń. Nie zwraca ich później na rachunek PPK.

Autor: Anna Puszkarska