Przy ponownym zatrudnieniu danej osoby w tym samym podmiocie należy sprawdzić, czy pracowała w nim w ciągu poprzednich 12 miesięcy. Jeżeli tak, może okazać się, że podmiot zatrudniający nie może czekać z „zapisaniem” jej do PPK.

Uczestnikami PPK mogą zostać tylko „osoby zatrudnione” w rozumieniu ustawy o pracowniczych planach kapitałowych. Za „osoby zatrudnione” uważa się osoby podlegające obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym z tytułów wymienionych w art. 2 ust. 1 pkt 18 tej ustawy (np. pracowników, zleceniobiorców).

Wymagany okres zatrudnienia 

„Zapisanie” danej osoby do PPK, czyli zawarcie - w jej imieniu i na jej rzecz - umowy o prowadzenie PPK, jest dopuszczalne tylko wtedy, gdy ma ona określony okres zatrudnienia. „Zapisanie” do PPK może nastąpić nie wcześniej niż po upływie 14 dni zatrudnienia oraz nie później niż do 10 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym upłynęły 3 miesiące (90 dni) zatrudnienia danej osoby, chyba że przed upływem tego terminu zadeklaruje ona niedokonywanie wpłat do PPK albo utraci status osoby zatrudnionej. Należy pamiętać, że do okresu zatrudnienia wymaganego dla zawarcia umowy o prowadzenie PPK wlicza się okresy zatrudnienia z poprzednich 12 miesięcy, które miały miejsce w obecnym podmiocie zatrudniającym, a także okresy zatrudnienia w innych podmiotach zatrudniających, jeżeli - z mocy odrębnych przepisów - obecny podmiot zatrudniający jest następcą prawnym w stosunkach prawnych nawiązanych przez podmiot, który poprzednio zatrudniał daną osobę. Może się zatem okazać, że kolejne okresy zatrudnienia powinny zostać zsumowane. 

Tylko obowiązkowe podleganie ubezpieczeniom

Do okresu zatrudnienia, potrzebnego do „zapisania” danej osoby do PPK, wlicza się tylko te okresy zatrudnienia, podczas których była ona „osobą zatrudnioną” w rozumieniu ustawy o PPK. Przykładowo, w przypadku kilku kolejnych umów zlecenia uwzględnia się tylko te umowy zlecenia, z tytułu których zleceniobiorca podlegał obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym.

Przykład:

W 2025 roku spółka zawarła ze zleceniobiorcą (w wieku 35 lat) trzy umowy zlecenia: od 1 do 30 kwietnia, od 1 do 31 lipca oraz od 1 września do 31 października (skutkiem każdej z tych umów było objęcie zleceniobiorcy obowiązkowo ubezpieczeniami emerytalnym i rentowymi). W spółce przyjęto zasadę „zapisywania” osób zatrudnionych do PPK najpóźniej jak jest to dopuszczalne, czyli 10 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym upłynęło 90 dni zatrudnienia. Przy ustalaniu terminu na „zapisanie” zleceniobiorcy do PPK należy uwzględnić jego zatrudnienie na podstawie wszystkich wskazanych wyżej umów zlecenia, co powoduje, że spółka ma obowiązek „zapisania” go do PPK do 10 października. Gdyby zleceniobiorca miał już ukończone 55 lat, ale nie miał jeszcze 70 lat, „zapisanie” go do PPK nastąpiłoby tylko na jego wniosek o zawarcie umowy o prowadzenie PPK

Autor: Joanna Gawęda