W styczniu 2024 roku pracodawca, który nie uruchomił PPK z uwagi na prowadzenie PPE, musi sprawdzić, czy nadal przysługuje mu to uprawnienie.  Pracodawcy, którzy podjęli decyzję o niestosowaniu ustawy o PPK z uwagi na prowadzenie PPE, muszą pamiętać, że uprawnienie to nie jest bezterminowe. Pracodawca traci je m.in. w przypadku, gdy według stanu na 1 stycznia w PPE uczestniczy mniej niż 25% osób zatrudnionych.

Kto mógł nie wdrożyć PPK?

PPK mogli nie wdrożyć pracodawcy, którzy - w dniu objęcia ich przepisami ustawy o PPK, w terminie wskazanym w art. 134 ust. 1 ustawy o pracowniczych planach kapitałowych (przepisy przejściowe) - prowadzili pracowniczy program emerytalny (PPE). Z takiego rozwiązania można było skorzystać tylko w przypadku, gdy pracodawca naliczał i odprowadzał składki podstawowe do PPE w wysokości co najmniej 3,5% wynagrodzenia, a w PPE uczestniczyło co najmniej 25% osób zatrudnionych w tym podmiocie.

Utrata uprawnień do niestosowania ustawy o PPK

Pracodawca niestosujący ustawę o PPK z uwagi na prowadzenie PPE traci to uprawnienie m.in. począwszy od dnia następującego po 1 stycznia albo 1 lipca danego roku, jeżeli według stanu na ten dzień w PPE uczestniczy u niego mniej niż 25% osób zatrudnionych, zgodnie z definicją „osób zatrudnionych” zawartą w art. 2 ust. 1 pkt 18 ustawy o PPK. Jeśli ten wymóg dot. partycypacji w PPE nie jest spełniony,
pracodawca ma obowiązek wdrożenia PPK. Termin, w jakim powinno to nastąpić, ustala zgodnie z art. 8 ust. 1 i art. 16 ust. 1 ustawy o PPK. Oznacza to, że - licząc od dnia utraty omawianego uprawnienia - pracodawca ma obowiązek zawrzeć, w imieniu i na rzecz osób zatrudnionych, umowę o prowadzenie PPK w terminie do 10 dnia miesiąca następującego po upływie trzech miesięcy (90 dni). Natomiast umowę o zarządzanie PPK należy zawrzeć nie później niż na 10 roboczych przed zawarciem umowy o prowadzenie PPK.

Autor: Redakcja PFR Portal PPK