Pracodawcy, którzy mieli obowiązek zawrzeć dla swoich pracowników umowy o prowadzenie PPK do 10 maja i nie wykonali tego obowiązku, powinni zawrzeć te umowy jak najszybciej. Dopiero zawarcie umowy o prowadzenie PPK dla pracownika powoduje, że staje się on uczestnikiem tego programu.

W przypadku niezawarcia przez pracodawcę - w imieniu i na rzecz pracownika - umowy o prowadzenie PPK w terminie określonym w przepisach przejściowych (art. 134 ust. 2 ustawy o PPK), pracodawca powinien: 

• zawrzeć tę umowę niezwłocznie po zidentyfikowaniu obowiązku jej zawarcia oraz 
• dopiero po zawarciu umowy o prowadzenie PPK dla pracownika dokonywać za niego wpłat do PPK (wpłaty do PPK nalicza się począwszy od pierwszego wynagrodzenia wypłaconego pracownikowi po zawarciu dla niego umowy o prowadzenie PPK). 

W przypadku pracodawcy wdrażającego PPK w terminach określonych w przepisach przejściowych, który – wbrew ciążącemu na nim obowiązkowi – nie zawarł dla pracownika umowy o prowadzenie PPK, nie ma zastosowania art. 17 ustawy o PPK przewidujący powstanie stosunku prawnego wynikającego z umowy o prowadzenie PPK z mocy prawa. Przepis ten ma zastosowanie w sytuacji, gdy obowiązek zawarcia umowy o prowadzenie PPK, którego nie wypełnił pracodawca, wynikał z przepisów ogólnych (art. 16 ustawy o PPK), a nie z przepisów przejściowych.

Pracodawca albo osoba obowiązana do działania w jego imieniu, która nie dopełnia obowiązku zawarcia dla pracownika umowy o prowadzenie PPK w terminie, popełnia wykroczenie. Grozi za to kara grzywny w wysokości od 1 tys. zł do 1 mln zł (art. 107 pkt 1 ustawy o PPK). Ściganie tych wykroczeń należy do zadań Państwowej Inspekcji Pracy.  

(łs)